شناسایی مؤلفه‌های مدیریت استعداد اعضای هیأت علمی در دانشگاه

زمینه و هدف: با توجه به این که به کارگیری مدیریت استعداد در دانشگاه‌ها به عنوان سیستمی برای شناسایی، استخدام، پرورش، ارتقا و نگهداری اعضای هیأت علمی مستعد و با هدف بهینه کردن توان دانشگاه به منظور تحقق اهداف ضروری می‌باشد، مطالعه حاضر با هدف شناسایی مؤلفه‌های مدیریت استعداد اعضای هیأت علمی در دانشگاه‌ها انجام شد. روش کار: در این پژوهش کیفی، بر اساس نمونه‌گیری مبتنی بر هدف، با مدیران و اعضای هیأت علمی دانشگاه‌های اصفهان، صنعتی و علوم پزشکی مصاحبه‌های نیمه ساختار یافته به عمل آمد. همه مصاحبه‌ها ضبط، دست‌نویس و تایپ گردید. سپس در نرم‌افزار MAXQDA وارد و کدگذاری، طبقه‌بندی و توصیف شد و مطابق روش تحلیل محتوا، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: پس از مصاحبه با 18 نفر از مدیران و اعضای هیأت علمی، دستیابی به غنای اطلاعاتی، اشباع و تکرار داده‌ها حاصل شد. 107 کد از داده‌های تحقیق به دست آمد و در 7 طبقه اصلی «شناسایی و تعیین نیازهای استعدادی، کشف منابع استعداد، جذب استعدادها، توسعه توانایی‌های بالقوه استعدادها، به کارگیری استراتژیک استعدادها، حفظ و نگهداری استعدادها، ارزیابی و هم‌راستایی فعالیت‌های مدیریت استعداد» دسته‌بندی گردید. نتیجه‌گیری: مشارکت کنندگان به 7 طبقه اصلی و 20 طبقه فرعی که بیانگر مؤلفه‌های مدیریت استعداد اعضای هیأت علمی در دانشگاه بود، اشاره نمودند که این مؤلفه‌ها در قالب مدل مفهومی ارایه گردید. بر این اساس، ارزیابی و هم‌راستایی فعالیت‌های مدیریت استعداد، مهم‌ترین عامل پشتیبان فرایند مدیریت استعداد می‌باشد و قدرت این مدل در انسجام و یکپارچگی پویای قابلیت‌های شناسایی، کشف، جذب، توسعه، حفظ و نگهداری و به کارگیری اثربخش استعداد و هم‌راستایی این قابلیت‌ها با استراتژی کلی دانشگاه، نهفته است.